Rezerwowe Oddziały Milicji Obywatelskiej (ROMO) - oddziały zwarte formowane w początkowych latach 80. XX wieku (podczas stanu wojennego w Polsce) głównie z żołnierzy rezerwy Wojsk Ochrony Pogranicza (WOP), jednostek wojskowych podległych MSW oraz z żołnierzy wojska polskiego, których powoływano na podstawie kart mobilizacyjnych do czasowego przeszkolenia w milicji. Powołanie następowało na podstawie art. 100 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony. Niekiedy wcielenie do oddziałów ROMO było formą represji wobec osób przeciwnych panującym wówczas warunkom. Dowódcami tych oddziałów byli funkcjonariusze MO, czasowo do nich oddelegowywani.
Oddziały ROMO tworzone były przez Wojewódzkie Urzędy Spraw Wewnętrznych, podstawową jednostką były kompania, czasami tworzono również bataliony. Żołnierze do nich powoływani byli na okres 3 miesięcy. Pierwsze oddziały zaczęto tworzyć pod koniec 1981 roku i formowano je z żołnierzy rezerwy którzy wcześniej zasadniczą służbę wojskową odbywali w ZOMO. Później w skład oddziałów wcielano również żołnierzy rezerwy z Wojsk Ochrony Pogranicza, jednostek podległych MSW i w końcu jednostek podległych MON. Ostatecznie oddziały ROMO rozwiązano po zakończeniu stanu wojennego w 1983 roku.
Użyteczność oddziałów tworzonych przymusowo, w obliczu powszechnej niechęci tak żołnierzy, jak i WOP-istów wobec milicji była bardzo niska. Były one wykorzystywane do patrolowania większych miast a także do służby na punktach blokadowych i kontrolnych na drogach. Próby kierowania ich przeciw demonstrującym na ulicach cywilom często kończyły się rejteradą, także wobec faktu, że formacje te były bardzo słabo wyszkolone i wyposażone.